Sü Alpağut Kağan ile burun buruna durarak:
“Sen kendini ne sanıyorsun!?”
Alpağut sünün gözlerine derin bakar, ardından yeniden Azman’a doğru ilerler. Sü Alpağut’un bu tepkisine anlam veremez. Öpkesi artarak, yüssüzce:
“Sana git demedim! Olduğun yerde kalıp bana yanıt ver!”
Alpağut olduğu yerde dönmeden:
“Bana kimse yarlığ veremez!”
Sü alaylı:
“Öyle mi! Sen Tengri’misin?”
Alpağut durgun, arkası dönük gülümseyerek:
“Yok. Türküm!”
Birden bütün süler ayağa kalkıp, tez kılıçlarını çekerler:
“Büyük İskender’in uluşunda işin ne, Türk?”
Yandaki sü:
“Yüzüme bakta konuş, yoksa korkuyormusun?”
Alpağut gülümseyerek döner, sünün gözüne yansıyıncasına derin bakar:
“Gözüme bak, ne görürsün? ”
“Ne görecem, kendimi!”
Alpağut yeniden gülümseyerek:
“Yanlış! Sakın bir börünün gözlerine bakma! Gördüğün kazananın gözleri ile içinde yansıyanın ölümüdür!” dediği an, sülerden birinin kılıcını yakalayıp, birkaç dirsek vurarak, boynunu kırar.